Beste Sint,

Allereerst wil ik u bedanken voor de leuke verrassing die u me bracht: mijn eerste rit met POCA !

Waarom lijkt het dan wel op een cadeau van de Sint vraagt u zich nu wellicht af ? Omdat het allemaal zo bijna onmenselijk lijkt en zo snel ook ( waar “snel” hier eenmalig eens niet in de vorm van km/uur staat, maar snel in tijdsspanne van weken/maanden).

Eventjes terug in de tijd. Vandaag 7 december is het exact 2 maanden geleden dat ik mijn Cayman kocht. 7 oktober was de eerste d-day die in mijn Porsche memoires gegrift staat. Proefrit in Duitsland en meteen verliefd: dit is “hem” , die 2e handse Porsche van mijn dromen…I want this…And I bought it !

En op een dag na amper 2 maanden later ontmoette ik gisteren nog zo een bende “porsche-zotten” die even bezeten zijn als ikzelf. Waauw…Dit lijkt wel echt een droom…maar dat is het niet…dus moet het echt wel een cadeau van de heilige man zijn, denk ik dan.

En zo begon het die dag eigenlijk ook. Met toch wel een beetje zenuwen voor wat er allemaal komen zou, stapten Heidi en ik de zaal s’ochtends binnen…en wie kwam er als eerste op ons af denkt u ?

3 overenthousiaste Pieten, die ons gelukkig heel snel op ons gemak stelde. Zij  introduceerden ons tot Marc en anderen, waardoor het ijs gelukkig snel gebroken was.

Het ontbijt zelf was heerlijk en een van een klasse van de bovenste plank: van spiegeleieren met spek, over heerlijke gerookte zalm, tot een overdaad aan vleesjes, kaasjes, zoetigheden, enz…

Heerlijk lekker en veel te veel, want bij het vertrek stonden er nog schotels vol.

Dan de auto in…wel een machtig gevoel als je daar met je “tuutje” tussen gemiddeld meer dan 20 anderen tuutjes staat…en die geluiden..zalig gewoon. Kippenvel !!!

Kilometer teller op nul en daar gingen we…nummer 14 vertrok.

Nog geen kilometer later besefte ik plots wat ik Heidi in godsnaam aandeed met die passie van mij. Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar Heidi zal nog zelfs geen sms in de wagen lezen want door al rijdend te lezen krijgt ze steeds zo snel hoofdpijn…en dat besefte ik pas op het moment dat ze lachend antwoordde dat het “maar ” 5 bladzijden waren die wij die dag moesten doorworstelen.

 

Damn…WTF…hoe gaat dit ooit goedkomen dacht ik direct..maar raar maar waar, het kwam goed en zelfs zonder hoofdpijn, noch scheiding. Want buiten het al rijdend lezen en switchen tussen leesbril, zonnebril, gewone bril, enz besefte ik ook dat dit niet zomaar een leestest was…dit was een ware huwelijkstest !

Een keertje ging het bijna fout, maar dan nog beseften we dat dit geen reden tot ruzie was, want we moesten gewoon om ons heen kijken om direct en perfect te kunnen relativeren: het weer was perfect, prachtig droog en som zelfs heel zonnig, we reden op zalige plekken waar we anders nooit zouden komen, in ons caymanneke en we genoten ervan. Dus waarom ruzie maken, gewoon even rechts omkeer, terug op onze passen en klaar ermee. Na die ene keer bleef het trouwens heerlijk vlot gaan.

De meeste van de Kapellekes waren gewone Kapellekes, maar er waren er echt wel heel speciale bij…van een wielerkappel over een prachtige grot van 1916, over zovelen anderen.

In de eerste helft  van de rit zaten we nog middenin de groep als ik het zo mag zeggen…er was in de verte voor ons nog wel een mooie Porsche – of toch heel soms zijn stoplichten- te zien,net alsook dat er op een mum van tijd van niemand achter ons tot plots 2 of 3 mooie achterliggers achter ons reden…wat me deed beseffen dat ik noch snel mijn voorgangers volgde, noch voldoende snel was om niet zomaar makkelijk ingehaald te worden. Maar goed…who cares …ik niet !

De eerste echte proef was er eentje zoals het hoorde. Een variatie van de lopende start nadoen zoals ze in Le Mans deden, ‘de reden’ trouwens waardoor ons sleutelcontact links op het dashboard staat. De proef was zalig om doen, dubbel zo leuk ook omdat je je co-piloot ermee betrok…ook voor haar leuk om doen.

En terwijl ik anderen die proef zag rijden besefte ik nog eens dat er echt wel helden in hun Porsches zitten, in de hoop zelf ooit ook zo goed te worden. Zolang ik maar voorzichtig blijf!

Vanaf na die eerste proef reden wij zo goed als helemaal alleen verder, noch voor noch achter ons zagen we Porsches…en de stress verdween helemaal en maakte extra plaats voor genot. We zweefden over prachtige wegen, waar ik rustig op mijn eigen tempo plaats durfde te maken voor af en toe snelheid, en af en toe puur genot en rustig rondkijken. In Kallo zelf hebben we ons een pauze veroorloofd en hebben we ons in een theatercafé een croque monsieurke gegund. Met buikjes licht gevuld reden we de laatste kilometers in…zalig dat die dag zo mooi en vlot verliep. En nog steeds zonder hoofdpijn noch ruzie. De enkele kilometers op de ring maakten voor Heidi plaats voor een powernap, die paar minuutjes gunde ik haar dan ook van harte omdat ze me die dag toch zo mooi gemaakt had, iets wat ik die ochtend nooit zo gedacht had.

 

Zelfs niet als laatsten kwamen we aan de Paddock aan, waar het heerlijk vertoeven was. Een winterbar, vuurtjes en gasbranders maakten de plek aangenaam om staan en gezellig om bij te praten en nieuwe mensen te leren kennen. Want dat deden we ook, en zelfs in die kleine rit tussen de paddock en de pepermolen – het restaurant van de dag voor het avondeten- zeiden we tussen ons ook dat het verdomd wel een gezellige bende is en het toffe mensen zijn. Geen blasé typetjes waar we schrik van hadden, maar leuke open eerlijke mensen , tof om mee te praten en waarvan je nu al beseft dat er wellicht enkelen echte vrienden van gaan worden.

Het avondeten was zoals het ontbijt: heerlijk en van de bovenste plank !

Iets na 20 uur zijn we dan terug naar ons verre Keerbergen doorgereden, na een meer dan geslaagde heerlijke dag. En met de gezamenlijke conclusie van ja, die POCA, dat is het wel…ok als ik morgen mailtje stuur om ons alvast nieuw lid te maken ?

En dat deed ik dus, vanochtend al…om vanavond dit verslag geschreven te hebben…want ik wil POCA geen dag langer laten wachten om hen mijn verhaal te doen.

Bedankt voor de prachtige dag en de leuke kennismakingen. En alvast tot 18 december op de ledenvergadering.

Ik wil dan ook graag besluiten met een leuke quote van een vriend die eens met mijn wagen proef reed en spontaan zei: ” ne Porsche , dat is nen echte otto…de rest zijn gewoon voertuigen” …en daar was ik na deze heerlijke dag nog meer dan ooit van overtuigd.

 

Groetjes

Philippe & Heidi