Zoals Michael Jackson ooit zong: ‘I’m a lover,  not a fighter’, moet ik bekennen: ‘I’m a driver, not a writer’, vanwaar mijn gezonde tegenzin om aan het verslag van de Noord Brabant rit op 20 maart te beginnen.… en dat het anderhalve maand geduurd heeft vooraleer het af was!

Die gezonde tegengoesting was er ook op 20 maart ’s ochtends iets over zeven; ondanks het vooruitzicht op een leuk dagje ‘Porschen’ vond ik het nogal vroeg op deze zondagmorgen om mijn warm bed te verlaten. Maar bon, niet getreurd, ontbijten moest al niet, want er zou ons een heerlijk uitgebreid ontbijt staan wachten om ons volledig klaar te stomen voor 170 km genot. Eerst Inge ophalen in Gent, en daarna, onder dreigende regenwolken – waar af en toe wat lichte regen uitviel – de E17 op richting Antwerpen en daarna naar Brasschaat.

Bij aankomst bleek al gauw dat ook diegenen die de avond voordien reeds afgezakt waren naar deze door Nederlanders zo geliefde gemeente ☺ er niet allemaal even fris uitzagen, hierbij heeft de gin, die och god spijtig genoeg om 22 h al op was, misschien wel mee gespeeld?

Geen bolleke-pijlke vandaag, en na een gedegen uitleg door Johan en Marc – dikwijls onderbroken door onze geëerde voorzitter die de aandacht niet wou delen – konden wij op pad… en werd onmiddellijk de kennis/interesse/aandacht voor de eigen Porsche van onze – meestal lieftallige vrouwelijke –  co-rijders getest.
Maar begrijpe wie begrijpen kan: op die oh zo simpele vraag: ‘Wat is het plaatnummer van je Porsche’ bleken er heel wat de mist in te gaan, tot onbegrip en soms ergernis van de – meestal mannelijke en minder lieftallige – rijders.

Inge had het goed, en daarmee hadden wij onmiddellijk een goede start van de dagkwis, want laat ons eerlijk zijn, dat beetje competitie sluipt er toch onmiddellijk in, en een goede start is daarbij heel hoopgevend! ☺

Het groepje waar wij ons bij hadden aangesloten had tijdens mijn afwezigheid omwille van een voorafgaande pitstop, beslist dat ik vandaag kop zou trekken, maar daarvoor had ik bedankt tijdens deze nog maar 2^de Poca-rit voor mij, die ‘verantwoordelijkheid was mij te groot, en dus had ik met veel plezier de eer aan Jean-Marie gelaten …  die volgens mij toch ook wat last had om de nevels uit zijn hoofd te laten optrekken.Getuige de paar omwegjes waartoe hij – en zijn lieftallige copiloot (natuurlijk haar fout! :-)) – ons heeft aangezet!

Vraag mij niet doorheen welke plaatsjes wij overal gereden hebben, te veel om op te noemen, maar wij hebben wel gemerkt dat er in Nederland nog veel meer verkeersdrempels liggen dan in ons Belgenlandje. 
Zonder afbreuk te doen aan de rit zelf staat hij bij mij nu wel geboekt als ‘De drempelroute’.

Maar wat geeft het: met een Porsche onder je kont is het toch altijd feest! 
En na een mooie rit incluis de ‘verplichte’ pitstops om de lokale (vloeibare) specialiteiten te proeven wachtte het aperitief ons al op bij Van Der Valk in Brasschaat.

Vol hoop op een goede uitslag in de dagkwis gingen wij aan tafel maar toen bleek dat er toch nog wat gewerkt moet worden aan de communicatie tussen mensen uit het Gentse en die uit de eerder noordelijke streken van ons land. Bleek dat er zich bij de eerste proef van de dag één of andere Babylonische spraakverwarring had voorgedaan tussen Inge en Mark waardoor de nummerplaat fout werd beoordeeld. Inge kon gelukkig haar ezelsbruggetje – dat ik hier niet ga neerschrijven, er lezen misschien kinderen mee! –  met voldoende overtuiging declameren zodat Mark overtuigd was en hij ons alsnog opnam in de winners van de dag. Santé!!

En zo kwam aan een leuke dag een einde. Ik dacht Inge een plezier te doen – en mij ook, teneinde de limiet op mijn alcoholische consumpties ietwat omhoog te mogen schroeven – door haar te vragen het stuur over te nemen (haar eerste keer!) maar daar was die avond geen sprake van…allebei bourgondiërs, begrijp je.

Conclusie: een geslaagde tweede rit en blij dat wij ons aangesloten hebben bij POCA!

Inge en Patrick